Voor vandaag een deels historisch en deels hedendaagse roman, het verhaal draait om de zoektocht naar een oud heksenboek en inzicht in het kunnen van de hoofdpersoon.


‘Het Verloren boek van Salem’ – Katharine Howe - 2009

Tijdens het opruimen van het huis van haar grootmoeder vindt Connie Goodwin een sleutel met daaraan een stukje papier met de naam Deliverance Dane erop. Het is de sleutel tot een mysterie dat begint in 1692 in het Amerikaanse stadje Salem - in de tijd van de beruchte heksenprocessen. Meer dan 150 mannen en vrouwen werden beschuldigd van hekserij. De 'overweldigende bewijzen' waren onder andere dromen en visioenen. Maar zou er toch iets van waarheid hebben gelegen in al die beschuldigingen? Connie ontdekt dat Deliverance Dane een geheim boek heeft nagelaten. Connie is vastbesloten dit boek vinden, maar er zijn meer kapers op de kust. Haar zoektocht brengt haar naar oude archieven en bibliotheken. Maar ze komt ook tegenover een man te staan die het boek koste wat het kost in handen wil krijgen, iemand met slechte bedoelingen.
Welke geheimen bevat dit boek? Is er werkelijk magie in beschreven? Connie krijgt hulp van Sam Hartley, een restaurateur, maar wie kan ze verder nog vertrouwen? Ze raakt verzeild in een race tegen de klok om het boek te vinden - en de waarheid over de Salem-vrouwen te onthullen - voordat een oude familievloek opnieuw dodelijk zal toeslaan.

‘Peter Petford liet een lange houten lepel in de boven het vuur hangende pan met pruttelende linzen glijden en probeerde zijn bezorgdheid van zich af te zetten. Hij schoof zijn lage krukje dichter naar de haard en boog naar voren. Met een elleboog op zijn knie steunend snoof hij de melange op van gekookte erwten en brandend appelbomenhout. De geur kalmeerde hem enigszins en overtuigde hem ervan dat dit een avond was als alle andere. Zijn maag knorde ongeduldig toen hij een hapje van de lepel nam om te proeven of de erwten gaar waren. Peter was geen tobber en meende dat er niets aan zijn maag mankeerde wat niet met een kom erwten te genezen was. En ook die vrouw zal nog tijdig hier zijn , dacht hij met een grimmig gezicht. Hij had nooit om kruidenvrouwtjes met bijzondere gaven verlegen gezeten, maar vrouw Olivier had voet bij stuk gehouden. Ze had hem verzekerd dat de tincturen van die vrouw nagenoeg alles genazen. Hij had gehoord dat ze eens op onverklaarbare wijze de plek had aangewezen waar een verdwenen kind kon worden teruggevonden. Peter gromde in zichzelf. Hij zou haar testen. Eén keertje maar.