Beldaran's Leestips
Beldaran geeft op
Ezzulia
en Pure
Fantasy wekelijks een leestip.
- Beldaran [16-12-2011]
Voor vandaag koos ik voor een thriller, een debuut, die vanwege de spanning en
de vaart, en niet te vergeten de hoofdpersoon, erom vraagt om verfilmd te
worden. En als ik het daarbij voor het zeggen zou hebben, is de hoofdrol voor
Jason Statham. Hoewel Victor de hoofdpersoon beslist geen eerzaam burger is,
allesbehalve, is hij desondanks de held van het verhaal. Een held die je
meesleept in een race, een dodelijke race…
‘De Jager’ – Tom Wood - 2011
Victor is een freelancer, een professional, een killer - de beste die er is. Hij
is ijskoud, efficiënt en trefzeker. Hij leeft alleen, hij werkt alleen en
niemand kent zijn achtergrond of zijn echte naam. Voor hem is iedere opdracht
een zuiver zakelijke transactie: hij schakelt het doelwit uit en hij krijgt
betaald, klaar. Wanneer hij in Parijs is om een routineklus op te knappen voor
een anonieme klant, loopt hij in een hinderlaag en moet hij ineens vechten voor
zijn eigen leven, een rol die volkomen nieuw voor hem is. Hij heeft geen idee
wie zijn vijanden zijn, maar één ding is zeker: ze deinzen nergens voor terug.
Victor slaat op de vlucht door Europa terwijl de autoriteiten hem proberen te
dwarsbomen en hij op de hielen wordt gezeten door huurmoordenaars en geheime
diensten. Maar Victor is geen gemakkelijk doelwit, en hij is minstens zo
meedogenloos als zijn achtervolgers. Hij zal niet rusten voor hij weet wie er
tegen hem samenspannen...
‘Ozols sloeg achterover en viel met een doffe klap en gestrekte armen op de
grond achterover en viel met een doffe klap en gestrekte armen op de Grond. Zijn
hoofd viel opzij. Victor kwam voorzichtig uit de schaduw en deed een stap naar
voren. Hij richtte de 5.7 mm en schoot Ozols door zijn slaap. Hij was al dood,
maar volgens Victor kon je niet grondig genoeg te werk gaan. De lege huls
kletterde op de stenen en bleef liggen in een plas waarin de oranje
natriumverlichting weerspiegelde. Een zacht gefluit uit de twee kogelgaten in de
borst van Ozols was het enige andere geluid. Er ontsnapte lucht uit de nog
gevulde longen – lucht die hij nooit had kunnen uitademen. De ochtend was koud
en donker en de dageraad begon de lucht in het oosten te kleuren. Victor stond
midden in Parijs, in een buurt met smalle steegjes en bochtige zijstraatjes. De
steeg lag afgezonderd – er keken geen ramen op uit – maar toch ging hij voor de
zekerheid na af er geen getuigen waren van de moord. Niemand kon het gehoord
hebben. Met subsonische kogels en een geluiddemper was het geluid van ieder
schot beperkt gebleven tot een zachte klik. Dat wilde echter niet zeggen dat er
niet toevallig iemand vond was die vond dat uitgerekend dit een goed plek was om
zijn blaas te legen.’
Zie ook
http://www.tomwoodbooks.com/
|
|
|
