Homepage: Nieuws: Beldaran's Leestips

 

Beldaran's Leestips

Beldaran geeft op Ezzulia en Pure Fantasy wekelijks een leestip.

- Beldaran [10-08-2012]

Voor vandaag koos ik voor het afsluitende derde deel van de goed geschreven vampier trilogie ‘De Meester’. Speciaal aanbevolen aan diegene die het niet moeten hebben van al die gentlemanvampiers.

Over de aarde is een nucleaire winter neergedaald. Afgezien van één uur zonlicht per dag is de hele wereld in duisternis gehuld. Het is een bijna volmaakt leefklimaat voor vampiers. Ze hebben gewonnen. Dit is hun tijd. Maar ergens in de wildernis houdt zich een desperaat netwerk van vrije mensen schuil. Zij blijven verzet bieden, hoe hopeloos het ook lijkt.

De Meester: Eeuwige Duisternis’- Guillermo Del Toro & Chuck Hogan - 2012

Op de tweede dag van duisternis brachten ze hen allemaal bijeen. De besten en intelligentste: al degenen die macht, rijkdom of invloed hadden. Politici en topmanagers, industriëlen en intellectuelen, rebellen en aanzienlijken. Ze lieten deze mensen niet overgaan; iedereen werd gedood, vernietigd. Hun executie was snel en wreed en werd in het openbaar voltrokken.
Afgezien van enkele experts uit elke discipline werden alle leiders geëlimineerd. Daar kwamen ze naar buiten gelopen, de verdoemden, uit het River House, het Dakota, het Beresford, enzovoort. Ze werden allemaal gevangengenomen en naar grote verzamelplaatsen over de hele wereld gebracht, zoals de National Mall in Washington, Nanjing Lu in Shanghai, het Rode Plein in Moskou, het Groenpuntstadion in Kaapstad en Central Park in New York. En daar werden ze in een gruwelijk bloedbad geëlimineerd. Het schijnt dat meer dan duizend strigoi plunderend door Lexington Avenue trokken en elk gebouw aan Gramercy Park binnendrongen. Wat hun ook aan geld of gunsten werd aangeboden, het had geen zin. Zachte, gemanicuurde handen werden smekend naar hen opgegeven. De lichamen stuiptrekten nog wat na – hangend aan lantaarnpalen langs de hele Madison Avenue. Op Times Square verschroeide gebruind, verwend vlees op brandstapels van zeven meter hoog. Met een lucht als van een barbecue verlichtte de elite van Manhattan de lege straten, de gesloten winkels – alles moet weg – en de geluidloze gigantische LED-schermen. Blijkbaar had de Meester precies uitgerekend hoeveel vampiers er nodig waren
om de stad te beheersen zonder dat er tekort aan bloed kwam. De hele aanpak was systematisch, ja mathematisch. De oude en zwakke mensen werden ook verzameld en geëlimineerd. Het was een zuivering en een coup. Ongeveer een derde van de mensheid werd uitgeroeid in die periode van tweeënzeventig uur, de periode die daarna bekend zou staan als `Nacht Nul’.
De horden namen de straten over. De oproerpolitie, de SWAT-teams, het leger – de vloedgolf van monsters spoelde over alles heen. Degenen die zich onderwierpen, degenen die zich overgaven, werden als wachters en hoeders ingezet. Het plan van de Meester was een daverend succes. Op wrede, darwinistische wijze had de Meester de overlevenden geselecteerd op volgzaamheid en plooibaarheid. Zijn macht nam huiveringwekkend snel toe. Nu de Ouden waren vernietigd, was zijn macht over de horde – en via hen over de wereld – uitgebreid en veel geraffineerder geworden. De strigoi trokken niet meer als razende zombies door de straten, plunderend en zich voedend naar willekeur. Hun bewegingen waren nu gecoördineerd. Als
bijen in een korf of mieren in een hoop hadden ze blijkbaar de taken en verantwoordelijkheden verdeeld. Ze waren de ogen van de Meester in de straten. In het begin was het daglicht helemaal weg. Als de zon op zijn hoogste punt stond, was soms enkele seconden een glimp op te vangen van vaag zonlicht, maar afgezien daarvan was de duisternis volledig. Nu, twee jaar later, schemerde de zon elke dag nog maar twee uur door de vergiftigde atmosfeer, maar het bleke schijnsel was niets in vergelijking met het zonlicht dat ooit de aarde had verwarmd. De strigoi waren overal, als spinnen of mieren. Ze zorgden ervoor dat degenen die in leven waren gelaten in de gewenste dagelijkse routine vervielen... En toch was dat juist het meest schokkend van alles: hoe weinig het leven echt was veranderd. De Meester maakte gebruik van de chaos die in de eerste maanden had geheerst. Het gebrek – aan voedsel, schoon water, vuilophaling en ordehandhaving – had de mensen zozeer geterroriseerd dat ze met dankbaarheid en gehoorzaamheid reageerden toen de elementaire infrastructuur werd hersteld, er voedselrantsoenering werd ingevoerd, en het elektriciteitsnet weer werd opgebouwd om de duisternis van de lange nachten te verdrijven. Vee gaf zich pas gewonnen als het beloond werd met orde en routine – de ondubbelzinnige structuur van de macht.
Binnen veertien dagen waren de meeste systemen hersteld. Water, elektriciteit... Zelfs de kabeltelevisie was terug, nu alleen nog met herhalingen zonder reclame. Sport, nieuws – alles was herhaling. Er werd niets nieuws geproduceerd. En... de mensen
vonden het prachtig. Snel openbaar vervoer had hoge prioriteit in de nieuwe wereld, want particuliere auto’s waren uiterst zeldzaam. Auto’s waren potentiële bommen en hoorden als zodanig niet thuis in de nieuwe politiestaat. Daarom werden ze in beslag genomen en vernietigd. Alle voertuigen op straat waren van openbare diensten: politie, brandweer, vuilnisdiensten
– alles reed weer rond, bemand door gehoorzame mensen. Vliegtuigen hadden hetzelfde lot ondergaan. De enige actieve vloot was in handen van Stoneheart, het multinationale concern dat de voedseldistributie, energievoorziening en militaire industrieën had beheerst en door de Meester was gebruikt om de planeet over te nemen. Deze vloot bestond uit ongeveer zeven procent van alle vliegtuigen die voorheen over de aarde hadden gevlogen. Zilver werd buiten de wet gesteld en werd een ruilmiddel: zeer begerenswaardig en in te wisselen voor bonnen of voedselpunten. Met de juiste hoeveelheid kon je zelfs
jezelf of iemand die je dierbaar was uit de farms vrijkopen. De farms waren het enige dat volkomen anders was in deze nieuwe wereld. De farms, plus het feit dat er geen onderwijsstelsel meer was. Geen onderwijs meer, geen boeken meer, geen gedachten meer. De hokken en slachthuizen werden vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week bemand. Speciaal opgeleide bewakers en veedrijvers voorzagen de strigoi van de voedingsstoffen die ze nodig hadden. Het nieuwe klassenstelsel kwam in korte tijd tot stand. Het was een stelsel van biologische kasten: de strigoi hadden een voorkeur
voor B-positief. Elke bloedgroep was goed, maar B-positief bood – net als sommige soorten melk – extra voordelen, behield zijn smaak en kwaliteit beter buiten het lichaam en was gemakkelijker te verpakken en op te slaan. Niet-B’s waren de werkers, de boeren, de echte werkezels. B-positieven waren het beste vlees. Ze werden verwend en kregen extra voeding en allerlei voordelen. Ze mochten zelfs twee keer zo lang naar de UV-kampen om geen tekort aan vitamine D te krijgen. Hun dagelijkse bezigheden, hun hormonale evenwicht en uiteindelijk hun voortplanting werden systematisch gereguleerd om aan de vraag te kunnen voldoen. En zo was het. Mensen gingen naar hun werk, keken tv, aten hun maaltijden en gingen naar bed. Maar in het donker, in de stilte, huilden en woelden ze. Ze wisten maar al te goed dat degenen die ze kenden, degenen uit hun naaste omgeving – zelfs degenen met wie ze het bed deelden – plotseling weg konden zijn, verslonden door het betoncomplex van de dichtstbijzijnde farm. En ze beten op hun lippen en huilden, want er zat niets anders voor hen op dan zich te onderwerpen. Er was altijd wel iemand anders (ouders, broers en zussen, kinderen) die van hen afhankelijk was. Altijd
wel iemand anders die hun de vrijbrief gaf om bang te zijn: de zegen van de lafheid. Wie had ooit kunnen denken dat we met grote nostalgie zouden terugkijken op de tumultueuze jaren negentig en het begin van de jaren nul? De jaren van beroering,
politieke kinderachtigheid en financieel bedrog die aan de instorting van de wereldorde voorafgingen... Achteraf was dat een gouden tijd. Daarna is alles wat we waren en hadden volledig verloren gegaan – alle maatschappelijke systemen die onze voorouders hadden gekend. We zijn een kudde geworden. We zijn vee geworden. Diegenen van ons die nog in leven zijn maar zich niet bij het systeem hebben aangesloten... Wij zijn de afwijking geworden... Wij zijn nu het ongedierte waarop wordt
gejaagd. En terugvechten kunnen we niet...



 

 

De Boekenplank : voor de liefhebber van het spannende boek
Nieuws  Naslag  TeKoop  Contact  Zoeken
Verantwoording  in English  FAQ