Een paar jaar geleden kwam ik op het internet dit voor mij toen nog onbekende boek tegen. Helaas bleek het toen niet te bestellen te zijn, de uitgever Dutch Media Book had de imprint opgeheven. Ik was dan ook aangenaam getroffen, toen ik recentelijk deze titel als E-book tegen kwam. In Hongarije werd het boek uitgebracht in 1946 onder de titel ‘A Vörös Oroszlán’ en onder het communistische bewind verboden. Na het land uit gesmokkeld te zijn, verscheen het in de jaren ’80 in West Duitsland en werd een bestseller.

‘De Rode Leeuw’ – Maria Szepes – 2011

De Rode Leeuw beschrijft de zoektocht van de ongelukkige Hans Burgner, die na de dood van zijn vader een angst ontwikkelt voor het onafwendbare: de dood. Geobsedeerd door geruchten over een levenselixer gaat hij in de leer bij een mysterieuze geneesheer en alchemist. Door zijn gekmakende behoefte het elixer te bezitten vermoordt hij zijn leermeester. Spiritueel onervaren als hij is, brengt het elixer hem geen verlossing, maar juist vervloeking. Na het gedronken te hebben begint Hans reis door de tijd waarbij hij elke eeuw opnieuw geboren wordt, maar wel met dezelfde ziel en dus ook met dezelfde ervaringen en herinneringen. De lezer wordt meegetrokken in de labyrintische zoektocht naar de verlossing van zijn vloek. Wanneer Hans zich in de achttiende eeuw aansluit bij de magiërs van graaf St. Germain bepaalt het lot een nieuwe straf voor zijn vroegere zonde: hij wordt herboren aan het begin van de eenentwintigste eeuw.
‘Je geloof in het elixer is een gevaarlijk geloof. Het komt voort uit een begerig, donker en minderwaardig verlangen. Ik zal je nooit helpen op een weg die naar je ondergang leidt.’ Die avond na het gesprek echter, toen ik op de gedachte gekomen was dat Rochard dezelfde persoon moest zijn als Flamel, kwam er een enorme spanning in mij op die ik op de een of andere manier kwijt moest zien te raken. Toen Rochard mijn kamer binnenkwam met de vraag of hij nog het een of ander moest overhoren, draaide ik er niet omheen. Ik vertelde dat ik mijn huiswerk niet gedaan had, omdat een paar woorden van Bahr die ik in het voorbijgaan had opgevangen. Mij de hele tijd hadden beziggehouden. Het ging over het elixer en over Nicolaas Flamel. ‘O, je hebt ons dus afgeluisterd. Nou ja, dat verbaast me niet. Ik had het kunnen denken’. Tot mijn verwondering was in zijn ogen geen koele afwijzing te lezen, eerder een peizende en medelijdende uitdrukking’

Zie http://en.wikipedia.org/wiki/M%C3%A1ria_Szepes