Voor vandaag een parodie n.a.v. de Horror klassieker The Omen, van een tweetal schrijvers die ieder voor zich groots zijn, maar samen zijn ze gewoonweg geniaal.

�Hoge Omens� � Terry Pratchett & Neil Gaiman � 1994

In de Oprechte En secure Voorspellingen van Agnes Nutter staat dat de wereld zal vergaan op een zaterdag. Aanstaande zaterdag, eerlijk gezegd, in de loop van de middag. Maar twee hoge omes uit de hemel en hel hebben het op de aarde zo naar hun zin dat ze daar een stokje voor willen steken. Dus moeten ze de Vier Motorrijders van de Apocalyps zien tegen te houden, plus een heel leger Heksenvinders. Maar vooral moeten ze de Antichrist zien te vinden. Om hem dood te maken. En dat is zonde. Want die is nog maar elf, en hij houdt zo van zijn hondje (ook al is dat eigenlijk een hellehondje) en het milieu gaat hem ook zo aan het hart. Een aardig joch, een zoon waar iedereen trots op zou zijn. En dan is er nog dat gedoe met Tibetanen, ruimtewezens, een pratende auto en wat niet al. Hoe zal het aflopen?

�Op het vervallen kerkhof gaf Hastur, de lange loerende demon, net een peukje terug aan Ligur, die korter was en meer bedreven in hurken. �Ik zie lichten,� zei hij. �Ja daar komt hij, de blitse etter.� �Wat is dat waar hij in rijdt?� vroeg Ligur. �Dat is een auto. Een koets zonder paard,� legde Hastur uit. �Ik neem aan dat ze die nog niet hadden toen jij hier de laatste keer was. Niet voor wat je algemeen gebruik noemt dan.� Er liep toen een man voor, met een rode vlag, � zei Ligur. �Dan zijn ze sindsdien wel wat opgeschoten, blijkbaar.� �Wat is die Crowley voor een tiep?� vroeg Ligur. Hastur spuugde. �Hij zit al veel te lang hierboven,� zei hij. �Al van het Begin. Totaal aangepast, als je het mij vraagt. Rijdt in een auto met telefoon. Ligur overwoog dit. Net als de meeste demonen had hij maar een beperkt idee van techniek, en hij stond daarom net op het punt iets te zeggen in de trant van: zeker erg veel draad voor nodig, toen de Bentley bij de poort van het kerkje stilhield. �En hij draagt een zonnebril�, smaalde Hastur, �zelfs als dat helemaal niet nodig is.� Hij zette een luidere stem op. �Wees gegroet Satan, �zei hij. �Wees gegroet Satan, �echode Ligur. �Hoi� zei Crowley met een wuivend gebaartje. �Sorry dat ik wat laat ben, maar je weet wat het is op de A40 bij Denham, en toen probeerde ik af te snijden richting Chorley Wood en toen �� �Nu dat wij allen hier zijn �zei Hastur met nadruk, �dienen wij onze Wandaden van de Dag te tellen.� �Joep. Wandaden, �zei Crowley met de wat schuldig blik van iemand die voor het eerst in jaren ter kerke gaat en niet meer weet bij welke stukken je moet opstaan.�

Zie verder http://www.terrypratchettbooks.com/ en http://holycow.com/dreaming/