Vandaag breng ik graag, ivm het binnenkort uit te brengen 2e boek �De Zilveren Hand�, het startdeel van de trilogie �Het Lied van Albion� onder de aandacht.

�Oorlog in het Paradijs� � Stephen Lawhead � 2004

Wolven maken de straten van Oxford onveilig. Een Green Man waart rond over de Schotse Highlands. Lewis Gillies en Simon Rawnson komen oog in oog te staan met een oud mysterie. Weggerukt uit het dromerige Oxford met zijn torenspitsen, worden de twee studenten overgezet naar de woeste, door mist en sneeuw overdekte heuvels en valleien van Schotland. Het had eigenlijk alleen maar een plezierig weekendje uit moeten zijn. Maar de weg naar het noorden leidt naar een mystieke tweesprong, waar twee werelden elkaar ontmoeten, in de tijd-tussen-de tijden. Een oude cairn blijkt het portaal te zijn naar de Anderwereld, waar alles anders lijkt en ook weer niet. In deze parallelle en paradijselijke Keltische wereld, Albion, is een strijd gaande tussen goed en kwaad, en wel zodanig dat het evenwicht tussen beide werelden verstoord dreigt te worden.

�De speer in de hand van mijn tegenstander had een zachte, afgeronde houten kop in plaats van een metalen punt. Toch was de pijn enorm toen hij me ermee stak. Ik was bont en blauw, van top tot teen, en ik had er absoluut genoeg van om iedere keer als ik me omdraaide een stoot te krijgen, De zelfvoldane kleine bruut aan het andere eind van de speer beschouwde zichzelf als mijn meerdere in alles behalve leeftijd. Cynan Machae was niet meer dan vijftien lentes oud, groot voor zijn leeftijd en nu al een geweldige strijder. Hij was het prototype van het verwende koninklijke lievelingetje: haar als een strodak dat in brand stond, kleine, diepliggende ogen zo blauw als korenbloemen en een witte huid met roestbruine sproeten. Hij droeg zijn arrogantie als de dikke zilveren torque waar hij zo onuitstaanbaar trots op was. En hij was me steeds te vlug af, vanaf het moment dat we aan elkaar gekoppeld waren door onze instructeur, Boru � een grote, broodmagere, geniale speerwerper. Boru, !
die zelf nog student was bij Scatha, kon een speer verder werpen dan de meeste mensen konden kijken. En een appel klieven terwijl die van een boom viel. De meeste studenten luisterden goed naar Boru als hij zich vervaardigde ons onderricht te geven. Mijn probleem van vandaag was dat ik mijn gehavende trots wilde redden. Ik wilde op de een of andere manier voorkomen dat ik opnieuw een eerloze aframmeling zou krijgen van mijn pompeuze jonge tegenstander. Eigenlijk was het hetzelfde probleem als elke dag, maar vandaag wilde ik er echt iets aan doen.�