Homepage: Nieuws: Beldaran's Leestips

 

Beldaran's Leestips

Beldaran geeft op Ezzulia en Pure Fantasy wekelijks een leestip.

- Beldaran [24-09-2010]

Wie eerder al met genoegen de eerste 3 boeken uit de serie ‘De Fantasiejagers’ gelezen (een vierde kunnen we dit najaar verwachten) heeft, zal ook met genoegen ‘Anders’ een Manon Maxim Roman lezen.

Anders’ - Mel Hartman – 2010

Manon Maxim is een anderssoort. Anderssoorten leven al duizenden jaren onopgemerkt onder de mensen en doen er alles aan om hun talenten verborgen te houden. Misbruikt een anderssoort zijn gaven, dan wordt Manon ingezet om daar iets aan te doen. Haar leven is daardoor een onvoorspelbare aaneenschakeling van speurwerk, passie en gevaar. Wanneer een meedogenloze figuur uit het verre verleden opduikt om Manon en de anderssoorten van wie ze houdt het leven zuur te maken, tast ze volledig in het duister. Bijgestaan door haar schatrijke adoptievader, Jabar, en enkele vrienden gaat Manon op onderzoek uit. Hoe dieper zij graaft, hoe verder zij verstrikt raakt in een netwerk van intriges en terreur. Als Manon ten slotte beseft waar ze in terechtgekomen is, lijkt ontsnappen niet langer mogelijk.

‘We zijn geland op een klein, onbekend vliegveld en Tony taxiet het toestel naar de aangegeven zone. Ik ga mijn spullen halen die nog op de stoel liggen. Ik trek mijn groen lederen jack aan en prop mijn portefeuille met de reispapieren en dollars in de ene binnenzak en mijn mobieltje in de andere. Mijn zonnebril, een retro ding uit de jaren tachtig, zet ik meteen op. Ik ben er klaar voor. Nu ja, dat denk ik in ieder geval. Wanneer we uiteindelijk de hele douanerompslomp voorbij zijn en buiten staan, overvalt het warme, drukkende weer me. Ik ben te warm gekleed, dat is zeker, maar kan mijn jack niet uitdoen. Ten eerste heb ik geen handtas bij me en ten tweede moet het mijn pistool, dat ik dadelijk ontvang, uit het zicht houden. De lucht ruikt naar benzine en zweet. Een paar meter verderop houdt een vrouw een bord omhoog. Ze leunt nonchalant tegen een gele taxi aan. Op het bord staat mijn naam in krullerige letters genoteerd.
‘Tot later, Tony. Wees aardig tegen de New Yorkse vrouwen.’ Ik kus hem vluchtig op de wang en stap naar de vrouw toe. ‘Alsof die mij niet aankunnen!’ roept Tony me nog na.
Ik grinnik. Engelen zijn ongelooflijke versierders en vrouwengekken.
De vrouw ziet me aan komen lopen en laat het bord zakken. Ik kan niet meteen zien wat voor anderssoort ze is. Ze is ontzettend aantrekkelijk. Haar gezicht lijkt volmaakt symmetrisch en haar lichaam op de juiste plaatsen voluptueus. Ze heeft donkerbruin golvend haar tot op haar schouders en een sensualiteit die zelfs op afstand voelbaar is. Ze zou best een vampier kunnen zijn. Een engel is ze niet, want engelen zijn de enige soort die altijd wit haar hebben. Tenzij ze haar haren gekleurd heeft natuurlijk. Gelukkig is ze niet veel groter dan ik, zodat mijn zelfbeeld niet helemaal een knauw krijgt. ‘Manon Maxim?’ Haar Amerikaans klinkt melodieus prettig. Ik vermoed dat ze opgegroeid is in Louisiana. Ze zal vast ook wel Nederlands en nog een resem andere talen spreken. Dat is typisch voor Anderssoorten die vaak verhuizen naar andere landen.
‘Ja, dat ben ik.’ We schudden elkaar de hand. Haar handen zijn perfect gemanicuurd met rode nagellak. Dat in tegenstelling tot mijn eigen afgebeten vingernagels. Ik heb het al vaak geprobeerd, maar lange, mooie nagels zijn geen lang leven beschoren bij mij en nagellak blijft er niet eens een dag ongeschonden op zitten. ‘Stap maar in,’ zegt ze met een gebaar naar de gele taxi. ‘Jouw taxi?’ vraag ik terwijl ik instap.
De airconditioning in de wagen verfrist me meteen weldadig en het geurt er naar kokosolie.
Ze gaat zitten op de chauffeursstoel. ‘Ja, inderdaad.’ Ze start de wagen en voegt zich in het verkeer dat de luchthaven verlaat. Uit ervaring weet ik dat het minstens een uur rijden is tot in het centrum van New York City. ‘Niet gevaarlijk om als vrouw een taxi te besturen?’
Ik kan nog net haar ogen zien door de zonnebril die ze aanheeft. Ze kijkt me zelfverzekerd aan in het achteruitkijkspiegeltje. ‘Niet echt, ik ben een vampier.’ ‘

http://www.melhartman.net/ 




 

Anders / Mel Hartman

 

 

 

De Boekenplank : voor de liefhebber van het spannende boek
Nieuws  Naslag  TeKoop  Contact  Zoeken
Verantwoording  in English  FAQ