Homepage: Nieuws: Beldaran's Leestips

 

Beldaran's Leestips

Beldaran geeft op Ezzulia en Pure Fantasy wekelijks een leestip.

- Beldaran [01-10-2010]

Voor vandaag een debuutroman van Canadese origine, Het is de eerste van een serie van Flavia de Luce romans. Het is dan ook te hopen dat ‘De Smaak van Venijn’ ook hier zal aanslaan, zodat ook bij ons, ook de andere Flavia de Luces uitgebracht zullen gaan worden.

De Smaak van Venijn’ – Alan Bradley - 2010

Flavia de Luce woont met haar twee zussen en haar vader op het familielandgoed Buckshaw. De elfjarige Flavia is hoogbegaafd en dol op scheikunde. Ze doet graag experimenten in het scheikundelab dat van haar overleden moeder is geweest. Haar eigen gifbrouwsels test ze bij voorkeur op haar twee zussen. Op een morgen vindt Flavia het lichaam van een man in de moestuin. Voor haar neus blaast hij zijn laatste adem uit. Wie is het? Flavia is zo nieuwsgierig dat ze haar eigen onderzoek begint. De politie wil haar vreemd genoeg niets vertellen. Stukje bij beetje ontrafelt Flavia een vreselijk geheim uit haar vaders verleden. Ze gaat zo op in de raadsels en puzzels van haar speurwerk dat ze ook zichzelf in gevaar brengt, maar dat snapt ze pas als het al veel te laat is.

‘Het was in de kast zo donker als geronnen bloed. Ze hadden me erin geduwd en de deur op slot gedraaid. Ik haalde waar en hijgend adem door mijn neus en deed ontzettend mijn best om rustig te blijven. Ik probeerde bij elke inademing tot tien te tellen en tot acht als ik langzaam uitademde. Er was een lap voor mijn gezicht gebonden. Die zat gelukkig zo strak in mijn open mond dat mijn neusgatten vrij waren, zodat ik mijn longen telkens vol kon zuigen met de muffe geur van de oude kast. Ik probeerde mijn vingers onder het zijden sjaaltje te wurmen waarmee mijn handen op mijn rug waren vastgebonden, maar vanwege mijn afgekloven nagels kreeg ik er geen greep op. Had ik nog mazzel dat ik, toen ze de knoop aantrokken, mijn vingertoppen tegen elkaar had gedrukt en kracht had gezet om wat ruimte te houden. Nu draaide ik mijn polsen en drukte ze tegen elkaar totdat ik speling begon te voelen. Ik gebruikte mijn duimen om het sjaaltje omlaag te trekken totdat ik de knoop tussen mijn palmen had… toe tussen mijn vingers. Als ze zo slim ware geweest om mijn duimen vast te binden, had ik het kunnen schudden. Stelletje imbecielen.’

http://www.flaviadeluce.com/ 





 

 

 

De Boekenplank : voor de liefhebber van het spannende boek
Nieuws  Naslag  TeKoop  Contact  Zoeken
Verantwoording  in English  FAQ