Eerder tipte ik al een los uitgebracht eerste deel onder de titel ‘Geesten van de Citadel’ nu het complete en afgeronde eerste boek. Het tweede deel ‘De IJzeren Geest’ uit de trilogie staat gepland voor komende september.

‘De Gouden Belofte’ – Jen Williams – 2014

Er doen een hoop geruchten de ronde over de catacomben onder de Citadel... Sommigen zeggen dat de magiërs daar hun gevaarlijkste geheimen verborgen hielden; anderen dat er onschatbare rijkdommen liggen; er wordt zelfs beweerd dat de goden gevangen worden gehouden in de oneindige diepten. Voor Heer Frith is de Citadel niet meer dan de sleutel tot zijn wraak. Tegen alle verwachtingen in overleefde hij de aanslag op zijn koninkrijk en zijn leven... en nu wil hij de magie die verborgen ligt in de catacomben gebruiken om achter de daders aan te gaan. Voor de huurlinge Wydrin van Kruishaven en haar trouwe metgezel Sir Sebastiaan Steenhouwer is de reis naar de Citadel niet anders dan elke andere betaalde opdracht. Er is hun goud en avontuur beloofd, en wie weet houden de twee er nog een fatsoenlijk kroegverhaal aan over ook. Maar soms bevatten geruchten een kern van waarheid. Het duurt dan ook niet lang of het roekeloze trio staat in de weg van een rusteloos kwaad dat de wereld wil verslinden. En dat kan geen enkele gouden belofte goedmaken.

‘Alle andere cellen in de kerker stonken naar angst, maar deze niet. De laatste nog levende zoon van Heer Frith was simpelweg te trots om bang te zijn. Zelfs nu Rin Geel-Oog zijn instrumenten op de met bloed bevlekte pijn bank klaarlegde en elk gruwelijk mes omhooghield in het fakkellicht, glinsterde er slechts woede in de ogen van de jongeman die geknield op de stenen vloer zat. Die bank is besmeurd met het bloed van zijn vader en dat van zijn broers, dacht Bethan. En straks ook met dat van hem, maar hij zal tot het einde tegenwerken. Koppige ellendeling. De kerkers van Slot Zwartwoed waren klein en vol schaduwen, wat betekende dat Bethan dichter bij Rin Geel-Oog moest staan dan ze zou willen. Hij was een smerige, pokdalige man met glimmende bulten die onder zijn leren tuniek tevoorschijn kwamen en grijs, piekerig haar dat aan zijn misvormde schedel plakte. Zijn slijmerige ogen waaraan hij zijn naam dankte traanden constant, maar niet uit medelijden met zijn slachtoffers.’

Zie ook http://sennydreadful.co.uk/